Marc kent een lange geschiedenis binnen GFC'33. Als zoon van Bert, prominent lid van GFC’33 en helaas ook veel te jong gestorven, kwam hij in 1974 als klein manneke bij de jeugd van RKGFC voetballen. Hij doorliep daar alle leeftijdsgroepen. Marc was geen uitblinker, maar wel iemand waar je altijd op kon bouwen. Een rots in de branding in de verdediging. Vaak spelend met een hechte vriendengroep, die ook voor een groot deel samen de overstap maakten naar het 4^e elftal bij de senioren. Jarenlang heeft Marc daar wekelijks gespeeld op zondagmorgen. Toen dat niet meer ging door blessures, nam hij zijn conducteursfluit ook mee naar GFC'33 om daar als scheidsrechter te fungeren. Bij de jeugd, de senioren en de veteranen heeft hij zo vele wedstrijden tot een goed einde gebracht. Altijd rustig, streng maar rechtvaardig. Ook bij de jeugdafdeling was Marc als voetbalvader nauw betrokken.

De laatste jaren kon Marc door zijn ziekte helaas weinig meer aanwezig zijn op de club. En dat deed hem pijn in het hart, zo liet hij enige tijd geleden nog weten tijdens een bezoek van de penningmeester namens het bestuur. Maar hij bleef via allerlei kanalen op de hoogte van het wel en wee van GFC'33. Zijn cluppie.

Nu is de kaars helaas uit. Een GFC’er is overleden na een bewonderingswaardige strijd van jaren. Zoals Marc was als voetballer, zo heeft hij ook gestreden tegen deze vreselijke ziekte. Alles geven. We kunnen daar alleen maar een diepe buiging voor maken. Nu heeft zijn laatste fluitsignaal geklonken. Rust zacht Marc.

Wij wensen Angèle, Jordi, Lonneke, familie en vrienden veel sterkte.